در حال حاضر تنها دلخوشیم راهروی دلباز خونمه که توش  یه کتابخونه ی بزرگ از چوب راش داره.  الان که همه چی سخته به این فکر میکنم که عصر اونجام، هیچ صدایی نیست و دغدغه های الان تا حد زیادی اهمیت خودشون رو از دست میدن. همیشه ته دلم از صاحبخونه به خاطر سخاوتش تو ساختن همچین چیزی ممنونم.