لب خاموش نمودار دل پر سخن است
" صائب تبریزی"
این عادتی بوده ک من همیشه داشتم. من هر وقت از ی آدمی ک برام مهم بوده خیلی ناراحت بودم حسابی سکوت کردم. قضیه این نیست ک من تو ناراحتی ک بقیه برام ایجاد کردن میمونم نه در حقیقت یکم بدتر از اون من "قید اون آدما رو میزنم". خوبه یا بد ؟ این برای من مهم نیست. ی دوست ک بتونه خیلی ناراحتت کنه و این تنها کاری باشه ک از دستش بر میاد ارزش هیچی رو نداره جز اینکه " قیدشو بزنی" و گرنه تو ناراحتی ک برات ایجاد کرده باقی میمونی.