مامان می گوید ک من خیلی بیخیال هسدم چون برایم فرقی نمیکند ک توی سینی استکان هایی باشند ک روی آنها نقش خط های کج و معوج است یا آن یکی استکان ها ک گل شیش پر دارد ! چون برایم فرقی نمیکند خیارها توی ظرف میوه در زاویه ی 35 درجه نسبت ب پرتغال ها قرار بگیرند یا 45 درجه ! همچنین از نظر مامان قرار دادن میوه ها به صورت پراکنده در یک ظرف نوعی از چیدمان محسوب نمیشود و مثلن باید پرتغال ها را بذاری سمت راست سیب ها را مرتب سمت چپ اند وایس ورسا ! هی هم از خودش میپرسد ک من پس فردا چی جوری می خواهم با این وضع زندگی کنم واقعن ؟! :|
از نظر ایشان " من هم ی جور زندگی دارم واسه خودم بلاخره" و این جمله را جوری ادا میکنند ک نیمچه امیدهای من برای ادامه زندگی پودر نشوند. آدمی ب امید زنده است ب هر حال :|